Door Mark Janssens

1. Koester de tijd. Als je hoort dat alles voorbij gaat kun je moedeloos of cynisch worden. Maar is liefde dan bijvoorbeeld voor niets geweest? Of een prachtige bos bloemen?
2. Voor alles is een tijd. Dat relativeert onze menselijke drukte. Tegelijk is het een uitnodiging om elke tijd zorgvuldig te beleven, in een ontspannen bewustzijn.
3. Wees dankbaar voor het goede dat je toevalt. Juist Prediker zegt dat wanneer je geniet van het goede, ook al heb je dat moeizaam verworven, dat dat een geschenk van God is. Dankbaarheid is een prachtige christelijke houding. Bedenk maar bij alle kleine en grote dingen waarmee je blij bent of blij was: ‘Dank U wel, HERE God!’
4. Probeer wat je als niet-goed ervaart ook in geloof te beleven. Schreeuwend naar God, zoals de Psalmen vaak voordoen. Of en soms ook tegelijk in vertrouwen dat ook die tijden in Gods hand zijn, maar dat je het niet snapt, dat je het niet zo wilt zoals het is.
5. Wat is je leven waard, mijn inspanning, uw gezwoeg? Zoveel gaat er in je leven voorbij en waar blijft het? … Mooi vind ik dat Prediker dit deel eindigt met: ‘God haalt wat voorbij is altijd weer terug.’ Ook wat voor jouw idee zinloos is, God haalt het terug. Het betekent: voor hem is je leven niet zinloos, Hij koestert het. Voor hem is het van belang, want het is van jou, het behoort bij u. En dus laat Hij het niet verloren gaan!

Ergens vindt alles wat Prediker in zijn 3^e hoofdstuk schrijft zijn vervulling in Jezus. Voor hem was er een tijd om geboren te worden, een tijd om te leven en een tijd om te sterven. Te sterven, opdat wij zouden leven. Hij werd geplant in dit leven, wij rooiden hem. Hij liet zich rooien, zodat wij in Gods hart geplant konden worden en niet verloren zouden gaan. Psalm 31 zegt: ‘Mijn tijden zijn in uw hand.’ Het zijn de handen van Christus, geboren, geleefd, gestorven, opgewekt. Je mag leven, met alles erop en eraan, onder zijn veilige hoede, hoe geblutst of hoe vrolijk ook, wat er ook gebeurt.

Mark Janssens